İstanbul Çağdaş Sinema’nın yeni yerindeki açılış programı ismini direktör Burak Çevik’in “Unutma Biçimleri” isimli sinemasından alıyor. Direktör Burak Çevik’in dünya prömiyeri 73. Berlin Sinema Şenliği’nde gerçekleşen yeni sineması “Unutma Biçimleri”nin Türkiye’deki birinci gösterimi 17 Haziran’da direktörün iştirakiyle İstanbul Çağdaş Sinema’da yapılacak.
Film, gösterimin akabinde 14 yıl boyunca İstanbul Modern’de gizli bekleyecek. Bu müddet boyunca Türkiye’de bir daha gösterilmeyecek olan sinema, böylece kendi konusuna emsal bir formda hafızanın nasıl katmanlaştığına ve tekrar tekrar yazılabildiğine dair bir tecrübeye dönüşecek.
İstanbul Çağdaş Sinema Küratörü Müge Turan, “Film 14 yıl boyunca ziyaretçisiyle buluşmuş İstanbul Modern’in Antrepo binasının tarihini aynalayarak bir çiftin 14 yıllık ayrılık ilgisi üzerinden hafızadaki boşlukları dolduruyor. Çiftin diyaloglarına antik harabelerden, terk edilmiş yahut İstanbul Modern’in şimdi inşa edilmemiş binası üzere yerlerden imgeler eşlik ediyor. Çevik sinemanın belleğini etkin olarak çalıştırarak derinlerde bir yerde, yeniden sinemanın kendisini anlamaya çalışıyor” dedi.
‘FİLMİN GİZLİ KALMASI İÇİN EN UYGUN YER’
Yönetmen Burak Çevik ise sinemanın 14 yıl gizli kalmasının kıssasını şöyle anlattı:
“İstanbul Modern’in inşaatını ayağımda inşaat çizmesi, başımda baret gezerken, uzun vakittir üzerinde çalıştığım Unutma Biçimleri’nin gösterilmesi ve gizli kalması için en uygun yer olduğunu hissettim. Aklımda Renzo Piano’nun denizi her yerden görmeni sağlayan saydam binasının içinde bir kara kutuyu çağrıştıran hard diskte 14 yıl gizli kalması fikri belirdi. Sinemanın hafızayla olan bağlantısını ve sorguladığı şeyleri gösterim pratiği aracılığıyla da seyirciye deneyimletebilir miyiz? Temel soru buydu.”
“Unutma Biçimleri”nin konusu şöyle:
Erdem (Şenocak) ve Nesrin (Uçarlar) çifti, ayrılıklarından 14 yıl sonra bir ortaya gelip ilgilerini ve onu neden bitirdiklerini hatırlamaya çalışıyorlar. Sinema boyunca onların bugün hatırladıklarıyla geçmişte söyledikleri ve hatta gördükleri hayaller birbirinin içine geçiyor. Direktör de bu sırada kendi haznesindeki imgelerle, kaydettiği yerlerin hafızası üzerinden öbür bir şeyi hatırlamaya çalışıyor. Terk edilmiş bir binanın arta kalan enkazına bakarak ya da donmuş bir gölün ortasına açılmış bir delikten, tahminen hatta karanlık bir odayı fenerle tarayarak sinemada kaybettiği bir şeyi bulmak istiyor. (KÜLTÜR SANAT SERVİSİ)